હું જ્યારે મારા આધ્યાત્મિક ઉપાયોની વાત કરું છું — સ્વાધ્યાય, ભક્તિ, ક્રિયા — ત્યારે હું સહજતાથી શેર કરું છું. પણ જ્યારે કોઈ પૂછે કે, “શું આ બધું આત્મલક્ષથી કરે છે?” ત્યારે હું થોડી ક્ષણ માટે નિઃશબ્દ થઈ જાઉં છું. તેઓ કહે છે કે "શુભ ક્રિયાઓ પૂણ્ય આપે છે, મુક્તિ નહીં. આત્મલક્ષ વિના સાધના પૂરું થાય એવું નથી, પણ તે પરમ લક્ષ્ય સુધી પહોંચતું પણ નથી." આ વાત મારે માટે એક આંખ ઉઘાડે એવી ચેતવણી બની ગઈ છે.
મારે એક ઉદાહરણ યાદ આવે છે — જો હું દરરોજ દાળ બનાવું પણ તેમાં મીઠું ન નાખું, તો એ પોષક હશે પણ સ્વાદહીન. જો કોઈ કહે કે "મીઠું નાખી ને જુઓ," તો શું હું દાળ બનાવવી જ બંધ કરી દઉં? નહીં... મીઠું ઉમેરવાથી દાળ વધુ સમૃદ્ધ અને પૂર્ણ બને છે. એ જ રીતે, જ્યારે હું આત્મલક્ષ સાથે સાધના કરું છું, ત્યારે એ માત્ર ક્રિયા નહીં રહે, એ જાગૃતિ બની જાય છે — દરેક મંત્ર, દરેક શ્વાસ, દરેક ધ્યાન હવે આત્મસ्मરણ તરફ લઈ જાય છે. હવે હું એ માર્ગ પર છું, જ્યાં કરમ ફળ નથી, પણ મોક્ષ તરફ દોરી જતી શાંતિ છે
Thank you ChatGPT
.
No comments:
Post a Comment