2. Supermarket.

At the supermarket, I was engaged in picking up stuff and gradually placing it in the basket.

“How much is this for?”  - I heard this voice near my ears.

Turned around to respond – “I am not working here. I am a customer”

Just when I finish my response, my eye met the eye of a 15 something girl in an ordinary looking pale dress. Her hairdo was untidy, covering a portion of her face that seemed to have a sparkle hidden beneath

Innocently, she asked me again, but in different words – “Can you please tell me the price that is printed here? I cannot read”

I grabbed the product to check the price and answered – “109”

Her expression that was full of enthusiasm until now suddenly turned into a despair

Observing she was holding something tightly in her fist, I enquired – “What happened? How may I help you?”

She opened her fist slowly mentioning – “I have only 90”

Quickly enough I expressed – “No worries, let’s go to the cash counter and I shall pay the remaining 19, but I have only digital currency and partial payment might not be possible”

Her expression bounced back and she immediately handed over her 90 to me silently quoting that I can pay the full amount and keep her 90 with me.

I didn’t want to let her self-esteem go down so without an argument I slid the money in my pocket

While I was wondering about her trust and confidence on me, I noticed a trolly next to her. That trolly had only 3 small chocolate bars in it.

I asked – “Ah! Have you picked up these things as well?”

She nodded positively.

I questioned – “Do you have money for that?”

She just put her head down. I could comprehend.

I virtually nudged her towards the billing desk and requested the person to show me the QR code for the payment, once it is ready.

As I left the Supermarket with a mixed bag of feelings, a question cropped up – “What should I do with the 90 bucks?”

Temple flashed in front of my eyes, stepped ahead and I conveyed “him” that this tiny yet the most loveliest offering is from the cutest little girl.

 

1. Manoj.

 आम ज़िन्दगी सारी है जहां

"रोटी कपडा और मकान"

इस "क्लर्क" "देशवासी" (प्रेमी) ने 

बनायीं एक अनोखी "पहचान"

"शोर" भरे इस फिल्म जग में

कुछ सीधे, कुछ "बे-ईमान"

"क्रांति" को "अमानत" बनाकर 

इसने दिया एक अलग "बलिदान"

"पूरब और पश्चिम" दोनों दिशा में

बन गया "यादगार" और महान

"उपकार" इस "आदमी" का ऐसा

देश में कभी ना होगा "गुमनाम"

"हिमालय की गोद (में)", "पूनम की रात"

और "सावन की घटा" भी करेगी गुणगान 

"संतोष" तो उसे खुदको भी ज़रूर होगा 

"सन्यासी" और "शहीद" जैसा, बना आम इंसान

1. Ek Khwaab, Ek Sapna.

 Ek Khwaab... 

Aankh khuli, purna hua

Ek Sapna... 

Aankh band, hua khatam

Zindagi hai Khwaab,

Sapna hai Jeevan...

Jo sab dikhta wo...

Moh, Maaya, Bharam

Saakshi bane rehna,

Yehi hai sabse Uttam...

Prekshak banke dekhna

Ye Naatak Khela Karam...

Laksh bana rahe uska,

Jo hai saadhya Param...

2. ધન્ય ગઢ ગિરનાર.

 જોગી થઇ ને ચાલ્યા નેમકુમાર, ધન્ય બન્યો રે પેલો ગઢ ગિરનાર...

ગગનચુંબી એવી વિરાટ ગિરનાર પર્વતમાળા વિષે કંઈ પણ કેહવા કે લખવા માટે આ અસ્તિત્વ ખુબજ વામન છે, તેમ છતાં હાલમાં થયેલા અનુભવના અનુસંધાનમાં થોડું લખવું જોઈએ એવું લાગ્યું 

૨ મહિના અગાઉ ઈશ્વરે એવો વિચાર આપ્યો કે જઈને નેમિનાથ દાદાને ભેટવું જોઈએ. ૮૦૦ કિલોમીટરનું સફર અને પછી પર્વતારોહણ કરીને દાદાના ચરણસ્પર્શ કરવા હોય તો આ પામર મનુષ્યએ યોજના બનાવી જરૂરી છે. દેવ અથવા વિદ્યાધર હોય તો આંખના પલકારામાં દાદાના દરબારમાં પ્રવેશ કરી શકે. જોકે બન્નેમાંથી કઈ પણ કરવા માટે અથાગ પુણ્ય અને દાદાની આજ્ઞા ફરજીયાત છે !!

શરૂઆતમાં એવું લાગ્યું કે કદાચ ૬-૮ લોકોની અનુકૂળતા થઇ જશે અને એ પ્રમાણે વ્યવસ્થા કરશું પણ એવી ક્યાં ખબર હતી કે દાદા ૩૩ લોકોને સંદેશ મોકલાવીને બોલાવશે એમના દરબારમાં  

નવેમ્બર મહિનાની ૨૩ તારીખે સવારે રાજકોટમાં પ્રવેશ કરતા એવો એહસાસ થયો કે જાણે અમે એક કદમ ચાલ્યા અને દાદા ૧૦ ડગલાં આગળ આવ્યા અમને ભેટવા 

શ્રીમદ રાજચંદ્રનું સમાધિ મંદિર અને એમનું જ્યાં દેહપરિવર્તન થયું એ નર્મદા મેન્શન - આ બે જગ્યાની મુલાકાત અને ત્યાંના અનુભવને હું શબ્દો દ્વારા ન્યાય આપી શકું એવી મારી કોઈ લાયકાત નથી

અવિસ્મરણીય અને અદભુત એવી એ સંવેનદનાઓને હૃદયાંકિત કરીને ગોંડલ મુકામે લગભગ મધ્યાહને પહોંચવાનો યોગ બન્યો

શ્રી ચંદ્રપ્રભુસ્વામીના દર્શન અને સાનિધ્યને માણીને અને શરીરને એનું ભાડું આપીને સમયનો પ્રવાહ અમને લઇ ચાલ્યો સક્કરબાગ પ્રાણીસંગ્રહાલય. બાળકો સાથે અમે બધા પણ બાળક બનીને આ આત્માની ભૂતકાળની વિવિધ પર્યાયોના દર્શન કર્યા અને સાથે આશ્ચર્ય પણ થયું કેમકે ભૂતનું તો બધું ભુલાઈ ગયું છે. બસ, હવે ભવિષ્યમાં આવી પર્યાય ન જોઈતી હોય તો શું કરવું એ વિચાર દરેકનું સ્વતંત્ર હોઈ શકે!

સાંજે પાછું ઉદરને એનું ઇંધણ અર્પણ કરીને યાત્રિકભવનના આંગણમાં સ્થિત મુનિસુવ્રત દાદાના દેરાસરમાં ભાવપૂર્વક ભક્તિ ભાવનાથી હૃદયને ભીનું કર્યું

ત્યારબાદ યાત્રિકભવનના ઓરડામાં રાત્રિનિવાસ કર્યો 

આગલી સવારે અમારા પગ તળેટી તરફ ઉપડ્યા. ૩ વાર નવકાર મંત્ર ગણીને, દાદાના આશિષ પ્રાપ્ત કરીને, દ્રવ્ય અને ભાવનું મિલન કરતા યાત્રાની શરૂઆત થઇ

એક એક ડગલું ભરે, ગિરનાર સમું જેહ, નેમ કહે, ભાવ ક્રોડના કર્મ ખપાવે તેહ!

(Changed the original pad of Shatrunjay)

આ ભાવ સાથે દાદાની નિકટ આવાનો પુરુષાર્થ ઉપાડ્યો. હકીકતમાં તો એ પુરુષાર્થ પણ દાદા જ કરાવી રહ્યા હતા

લગભગ ૨ કલાકે દાદાના દરબારમાં પ્રવેશ કરતાની સાથે, દાદાનું મુખડું નિહાળતા એવું લાગ્યું કે દાદા ફક્ત આ શરીરનોજ નહીં પરંતુ ભવોભવનો થાક ઉતારવાની પ્રેરણા કરી રહ્યા છે

ભરતક્ષેત્રની સૌથી પ્રાચીન પ્રતિમા (ગત ચોવીશીના ત્રીજા ભગવાનના સમયની) જે ત્રણે લોકમાં અસંખ્યાત વર્ષોથી પૂજાતી આવી છે; પ્રત્યક્ષ આ ચર્મચક્ષુથી થયેલા એ અનુભવનું વર્ણન કરવાને અશક્તિ છે 

વાસક્ષેપ અને અભિષેક પૂજા દ્વારા પરમપદને પ્રાપ્ત કરવાની અંતરની ઈચ્છાની પ્રભુ સામે અરજી મૂકીને સહસાવન તરફ પ્રયાણ કર્યું

શ્રી નેમિનાથ પ્રભુ ની દીક્ષા અને જ્ઞાન (કેવળજ્ઞાન) ભૂમિ એટલે સહસાવન. સમવસરણ મંદિર, નેમિનાથ સ્વામીની અને એમના સંસારી લઘુબંધુ શ્રી રહનેમીની ગુફા, લગભગ ૮૭૫૦૦ વર્ષ પેહલાના જીવિત સ્વામી શ્રી નેમિનાથ દાદા (જે શ્રી રહનેમીએ એમના જ્યેષ્ઠ ભ્રાતાની હયાતીમાં બનાવ્યા હતા), કેવળજ્ઞાન ભૂમિ અને દીક્ષાસ્થળ - આ બધા અપ્રતિમ સ્પંદનોની સ્પર્શના એટલે એક આલ્હાદ્દદાયક અને આત્મસ્પર્શી અનુભવ

તીર્થયાત્રા એ પણ અનેક સાધનોની જેમ આત્માને મુક્તિની નિકટ લઇ જનાર એક સશક્ત સાધન છે; અને જો એ ગિરનાર જેવી અતિ પવિત્ર ભૂમિ હોય જેનું સોનેરી ઇતિહાસ તો ખરુંજ પરંતુ એક એવું અતિ સ્વર્ણિમ ભવિષ્ય કે આવનારી ચોવીશીના બધાજ તીર્થંકરો જ્યાંથી મોક્ષગમન કરવાના હોય, એવા એ મહાપવિત્ર સ્થળની અનુભૂતિ કાર્ય બાદ શરીર, મન, હૃદય અને આત્મા પ્રફુલ્લિત થાય એ કોઈ આશ્ચર્યની વાત નથી

આ દેહની રીટર્ન ટિકિટ નિશ્ચિત છે પણ સમય અને તારીખ ખબર નથી; પરંતુ આ યાત્રાપ્રવાસની રીટર્ન ટિકિટ ઉપર તારીખ અને સમય છપાયેલા હોવાથી અને મારું એને અનુરૂપ લક્ષ હોવાથી મોહમયી તરફ રવિવારે રાત્રે રાજકોટથી મુસાફરી શરુ થઇ

વિચર્યા જ્યાં વિશ્વના તારણહાર..વિચરશે જ્યાં ભવિષ્યના મોક્ષકુમાર...ધન્ય છે અને સદા રહેશે આ ગઢ ગિરનાર !!!

Thank you @Suchit & @Kirtan for your review and suggestions. It helped :-)

 

1. Nipun Mehta and Lobsang Phuntsok

Excerpts from Nipun Mehta and Lobsang Phuntsok session on 17/Nov/24

Small acts of kindness take away nothing (or hardly anything) but transformation is immense and inevitable.

Whatever I give, I keep.

Changing the world can be an ambition, but in last 45 years, what change I have been able to do to myself, my transformation - is worth pondering over.

Lobsang: Why did I pick one of the most notorious students? May be 3% people top but the world is full of 97%. We need to work on them and help them.

Lobsang's Idea behind ex-Monk. A story of an abandoned child turned monk and then the feeling that resonated within and ended up establishing Jhamstse Gatsal (a garden of Love and Compassion).

Exchange of energies is so important.

Silence is extremely powerful to discover the inner self.

If I cannot become a sun, it's alright. I can still be an earthen lamp for someone who needs it.

4. Who will Cry...?

Who will cry when you die? - I was asked his by someone; further appended with few more words - Leave a mark so that "people" cry in your absence.

All I cared to respond was a SMILE.

The elaboration of SMILE on my mind was - 

I will SMILE when I Live. I'd love to leave "people" with a SMILE when I Leave.

3. यह मेरा सुकून है.

Disclaimer: For God, Universe, Human. Can be interpreted at reader's discretion

यह मेरा सुकून है

--------------------

नहीं कोई वजह ख़ास,

तुम हो मेरे पास, 

यह मेरा सुकून है !

दिन हो या हो रात, 

तुम हो मेरे साथ,

यह मेरा सुकून है !

ना डर, ना कोई फिकर

तुम जो मेरे भीतर, 

यह मेरा सुकून है !

दुनिया से मैं बेखबर, 

तुम जो मेरे नज़र, 

यह मेरा सुकून है !

फीका जग का व्यवहार, 

तुम हो मेरा प्यार, 

यह मेरा सुकून है !

क्यों लूँ मैं कोई भार, 

तुम हो मेरा आधार, 

यह मेरा सुकून है !

नहीं चाहता कोई मान, 

तुम हो मेरी शान, 

यह मेरा सुकून है !

तुम साँसें, धड़कन, प्राण,

तुम हो मेरी जान, 

यह मेरा सुकून है !